احــــســــاس

احــــســــاس

سیمرغ تولد

کــــوک مــی کــــنـــم حـــواس دلـــم را،

هــر ثـانـــیــه اعـــداد زنـــده مــی شــونـــد
در ذوقِ خـــفــتــه ِبــه پــهــنـــای ایــن تــویــیــ،

رویــیــدن ِبــهــانـــهــ، بــهــار مــی شــود

سیــمــرغِ تــولـــدِ تــکــــرار ِلـــیــلـــایــیــ،

بــا بــوسیــدن نـــگاهــ، بــیــدار مــی شــود

عـــزیــز دلـــمــ، طلـــوع دوبــاره نـــگاه قـشــنـــگت مــبــارک بــادا......  عـــاشــقـتــم

گاهی

  گاهی زبانِ گفتنمان با نشانه ایست گاهی فرود بوسه به ساحلت با اشاره ایست گاهی به نگاه،آنی به صدا،غلطیدن دُرّیست درجانِ صدف . تو با نگاه قشنگت تکرارِ ضربانِ دلی هستی که هر ثانیه اش ساعتهاست .باجای بوسه های طلوع کرده روی لبهایت هر روزاز دیروزم به تو نزدیکترم عشقم .

غــــرور دخــتــرانــه ات

  غــــرور دخــتــرانــه ات، دســت و پــنــجـــه کــشــیــدنــهــای مـــرا بــه روی خــیــال نــمـــی بــنــدد . تــمـــاشــای بــافــتــن گــیـســوانــیـســت کــه ذائـــقـه ام را شــیــریــن کــنــد بــه لـــیــلـــای تــابــیــده در آغــــوش طلـــوعـــی گـــرم . زیــبــاتــریــن تــارنــمـــای تــه نــشــیــن شــده مـــی مـــانــی کــه کــشــفــیــســت راز آلـــود کــه بــرخــاســتــن از ایــن بــســتــر، تــنــهــا بــا بــوســه هــای تــکــرار بــه لـــبــان شــیــریــنــت، زمـــزمـــه ا ی دوبــاره نــخ کــنــد درنــگـــاهــی نــو ... پــرســش از گـــرفــتــن آدرســیــســت کــه آنــی فـــاصـلـه هــا را بــُریــدی و عـــطر تــلـــخــت کــلـــام مـــحــفــل شــد . چگـــونــه تــو را بــغــــل بــگـــیــرم کــه ریــزش بــوســه هــایــمـــ، فــقـط در دامـــان مـــهــربــانــیــتــ، جـــای گـــیــرد .بــا گـــرفــتــن دســتــانــتــ، قـلـــم مـــوی زنــده ای بــاشــم بــه کــشــیــدن نــقـشــی از ایــن تــصــویــر کــه بــا بــرگـــردانــدنــش بــه حــروفــ، کــلـــامـــی بــه بــاربنــشــیــنــد کــه مـــضــمـــونــش ایــن اســت :  تــو   قـقـنــوســِ درمـــانــِ هــمـــهــمـــه هــای دردهــای مـــنــی . بــغــــل گـــرفــتــن و بــوســیــدنــ، تــنــهــا یــک رکــعـــت از ایــن نــیــایــشــِ شــبــهــایــم بــاشــد . بــاقـی بــه وقـتــِ هــمـــان ســاعـــت صــفــریــســت کــه بــی پــایــان اســت .

 

تــو مــوهــبـتــی از نــگــاه نــخــســت

  خــیـــالــِ مــرا هــمــیـــشـه در مــســیـــرِ آمــدنــت ، مــجالــِ نــشـســتــن نــیـــســت .
ســلــام
ســلــام مــی کـنــم تــو را کـه بـهــانــه هــای یـــواشـکـیـــم رصــد کـنــد نــگــاه رنــگــیـــِ زیـــبـایـــت را چـه حســِ قشـنــگــی ســراســر ایـــن مــســیـــرِ آمــدنــت بـه دلــم مــی ریـــزد .اگــر خــیـــالــِ مــرا بـبـیـــنــنــیـــش کـه چـگــونــه تــو را بـغــل گــرفــتــه و مــی بـوســد، ورق زنــی هــمــه اوراق ایـــن احســاســم را . هــنــوز کـه هــنــوز اســت مــی بـافــد، دلــم  نــوازش و لــمــس مــوهــایـــت را. مــن عاشـقِ فــریـــادِ ایـــن ســکـوت دلــم کـه هــر زمــان کـه بـخــواهــد تــو را بـبـیـــنــدو مــُهــرِ لــبـانــت را بـه هــورم نــفــســهــایـــمــان بـبـازدو واکـنــد ایـــن غــوغــا را . تــو مــوهــبـتــی از نــگــاه نــخــســت ، دلــی کـه ورودش فــقط بـه ســیـــرتــِ تــوســت .

 

مــن عـــاشــق دخــتـری شــده ام

  بـا یــک طـلـوع کــه جــنـســش زعـــادت اســت هـــرگـز مــســیــر آمــده را نـگـاهـــی نـیــســت .مــن عـــاشــق دخــتـری شــده ام کــه جــنـس نـگـاهـــش ، پــــروانـه را کــشــیــدنـِ شــعـــلـه بـه جــانـش دردی نـیــســت . مــن عـــاشــق دلـبـری شــده ام کــه ســاحل لـبـهـــایــش ، تـا یــک قـدمــی او ردِّپــــایــی نـیــســت . در ســرزمــیــنـِ جــانـِ مــنـ، شــروعـــِ تـرکــِش از آن نـگـاه رنـگـیــه تـوســت ای جــان شــیــریــنـم بـازم خــیــالـی نـیــســت .  دلـچســبـی تـو بـخــاطـر هـــزاران نـگـفــتـنـیــســت خــود بـی خــبـری عـــشــقـم کــه بـغــل گـرفــتـن تـو یــادگـاریــه مــانـدنـیــســت . بـا یــک نـگـاه دوبـاره تـو را مــی بـوســم احســاســِ قـشــنـگـیــســت کــه یــکــی از هـــمــان هـــزاران حرفــِ نـگـفــتـنـیــســت .

 

 

تــو هــمـان نــبــض قـــشــنــگـی

  بـــا زبـــانــی کــه دلـــم بـــا دل تـــو کــوک شـــود، بـــغــلـــت مـــی کــنــم از پــنــجــرهــِ احـــســاســی کــه کــنــد جــُفــتـــ، نــگــاهــِ دیــروزم بـــه نــگــاهــت امـــروز . تـــو هــمـــان نــبـــض قــشـــنــگــی ، هــنــوزم تـــُنــدی کــه حـــضــورت ضــربـــانــیــســت دلـــم مـــی لـــرزد. در خــیــالـــم لـــحـــظـاتـــیــســت کــه مـــی بـــافــم حـــســِ ایــن خــواســتـــنــت کــه بـــبـــوســم و بـــبـــویــم و بـــگــویــم کــه چــقــدر شـــیــریــنــی . عـــِطرِ کــنــدویــِ بـــهــاری داری کــه لـــب از مـــســتـــیــِ گــلـــهــا چــیــده . بـــغــلـــت مـــی کــنــم از ایــنــهــمـــه غــوغــای درون لـــیــلـــایــم کــه دلـــم تـــنــگــِ فــقــط یــک چــیــز اســت : بـــوســه بـــرایــن هــمـــه احـــســاس کــه رقــصــش بـــی تـــوســت . حـــیــفــم آمـــد کــه نــگــویــم یــکــبـــار کــه چــقــدر دلـــچــســبـــی و مـــن از گــفــتـــنــِ ایــن حـــرف دلـــم مـــی خــواهــد شـــده یــکــبـــار بـــه عـــمـــرم کــه تـــو را در آغــوش ، بـــوســه هــا حـــک ســازم روی آن وصــلـــه زیــبـــایــِ درون کــه شـــده عـــیــن وجــودم کــه تـــوئــی مـــحـــبـــوبـــم .

ســلـام بــه نــگـاه قــشـنــگـت

  ســلـام بــه نــگـاه قــشـنــگـت کـه بــوســیــدن را بــه لـب مـخــابــره مـی کـنــد. ســلـام بــه ایــنــهــمـه رقــصــِ خــیــال کـه تـو را هــمـیــشـه بــغـل گـرفــتـه در تـنــهــایــی  . ســلـام بــه وقــت چــیــدن بــوســه زلـبــهــایــت کـه خــاطـره ای از مـســیــرِ روئـیــاهــاســت . ســلـام  بــه وقــتـِ ســاعــتـِ صــفــرِ هــمـان عــاشـقــی کـه تـو را مـی خــواهــد .ســلـام بــه ایــنــهــمـه نــقــطـه هــای نــگـفــتـه و  کـاشـتـه در بــیــداری . ســلـام بــه تـو مـهــربــانــمـ، جــانــم کـه هــمـیــشـه بــرایــم تـلـخــی . ســلـام بــه شـکـوفــه هــای بــهــاری کـه بــوئـیــدن آنــهــا تـو را دارنــد. ســلـام بــه زمـزمـه هــای ســاری و جــاری کـه نــقــشـِ خــاطـره شـد بــرایــَمـان بــانــو .تـو شـهــدِ دلـنــوشـتـه هــای مـنــی کـه مـی نــوشـم و بــا ســخــنــم طـراوت ِنــشـســتـن و بــرخــاســتـنــت را در دلـمـ، مـی گـویــم .عــصــاره ایــن دلـنــوشـتـه هــایــم تـوئـی تـنــهــا، کـه تـا اَبــد، عــاشـقــت مـی مـانــم .

دلـتـنــگـم

  فــرصــتـهـای ایـن گـفــتـار ، فــرشـِ گـره خــورده ایـسـت کـه گـشـودنــش بـا بـوسـیـدنــِ لـبـهـایـت بـه گـُل مـی نــشـیـنــد و نــقـش ایـن بـوسـتـانــ، لـیـمـویـِ مـعـطر نــاب را خــواسـتـنــی مـی کـنــد. رقـصــیـدنــِ غنــچـه ی ایـن احـسـاسـ، لـذتـی را طلـب کـنــد کـه مـحـیـایـِ بـودنــش تـنــهـا، در سـیـنــه یـِ ایـن زیـبـائیـسـتـ. چـقـدر حـجـابـِ ایـن خــواسـتـنــت بـرایـم قـقـنــوسـِ عـریـانــیـسـت در بـرخــاسـتـن از ایـن خــاکـسـتـر کـه بـغل بـگـیـرد لـیـلـای ایـن مـجـنــون را . خــواسـتـنــی تـریـن چـشـم رنــگـیـِ ذوقـی کـه دلـم سـیـر نــمـی شـود از ایـن هـمـه طراوتـی کـه در ایـن تـلـخــی بـهـاریـسـت . لـیـلـای شـیـریـنــی کـه روئیـای کـودکـیـمـان را بـا فــاصــلـه ای از هـمـ، بـه پیـمـودنــِ ایـن مـسـیـر رفــتـه ایـم و اکـنــون آمـده ایـم کـه حـسـرت ایـنــهـمـه فــاصــلـه را بـا بـوسـیـدن سـرنــوشـت بـه نــظاره بـنــشـیـنــیـم ... بـا ایـنــهـمـه الـفــاظِ سـاخــتـاری کـه شـَهـرَکـیـسـت از سـکـوتـی کـه صــدایـش فــقـط مـحـو تـمـاشـای رسـیـدنــهـاسـتـ، بـه تـو مـی گـویـم کـه چـقـدر بـرای لـحـظه ای نــشـسـتـنــِ در سـاحـلـِ زیـبـائیـهـایـت دلـتـنــگـم ...

چه حــسـِ قـشـنــگـــی بـــه تـــو دارم

تـکـرارِ ثـانــیــه هـائی کـه خـلـق دقـیــقـه هــای سـاعتـهــاسـت ، نــبـــضـش بـــه تـــیــک و تـــاک بـــوسـهــِ هــر شـبـــی مـــراجـعه اش بـــاشـد کـه خـوابـــِ نــازِ تــو را بــه یـک نــگــاه هـمـیـشگــیـش بـــیــدار اسـت .چه دولـتـــیــسـت بـــه نــسـیــمـــی بـــغل کـنــم تـــو را بــانـو کـه ثــروتِ زمـــیـن و زمــانــی وآسـمـان فرشـیــسـت کـه واژگـــون شـده در زیــر ایــنــهــمـــه احــسـاسـم. چه حــسـِ قـشـنــگـــی بـــه تـــو دارم ،حــروفِ نــام تـــو در جـانــم ، کـه ریــشـه دوانــده مـــی دانــم . تـــوئی کـه هــمـــیــشـه زجـان دوسـتـــتـَــرش مـــی دارم ...

ای دخــتــرِ روئیـا هــا

 آدمـــهــائی هــســتــن کـه طــراوتــِ مـــهــربــانـیـشــان آغـــازِ بــارشــِ احــســاســیـســت در خلق  رنـگیـن کـمـــانی زیـبــا از نـگاهــی نو... صـِبــغـــه ای کـه آنـی در نـاپـــایـداریـش شــک نـمـــی کـنـی و شــادمـــانـیـِ بــی مـــثالی را ســوار بــر ایـن مـــوجــِ تــه نـشــیـن شــده در احــســاســت هــمـــراه و بــالا آمـــدنـش را بــدرقــه ... ایـن تــوئی عــزیـزِ دوســت داشــتــنـیـم . تــوئی کـه هــر بــار نـفــســم را بــا آمـــدنـت بــه شــمـــاره در مـــی آوری و عــطــر حــضورت را در جــانـم مـــی پـــراکـنـی . دلبــســتــه ایـن آمـــدنـهــا و رفــتــنـهــایـت شــده ام لیـلایـم . چــقــدر دوســت دارم لب بــه لب ایـن خــواســتــن را نـجــوا کـنـم بــا در آغـــوش گرفــتــنـت ای دخــتــرِ روئیـا هــا ...