کــــوک مــی کــــنـــم حـــواس دلـــم را،
هــر ثـانـــیــه اعـــداد زنـــده مــی شــونـــد
در ذوقِ خـــفــتــه ِبــه پــهــنـــای ایــن تــویــیــ،
رویــیــدن ِبــهــانـــهــ، بــهــار مــی شــود
سیــمــرغِ تــولـــدِ تــکــــرار ِلـــیــلـــایــیــ،
بــا بــوسیــدن نـــگاهــ، بــیــدار مــی شــود
عـــزیــز دلـــمــ، طلـــوع دوبــاره نـــگاه قـشــنـــگت مــبــارک بــادا...... عـــاشــقـتــم
بـــا زبـــانــی کــه دلـــم بـــا دل تـــو کــوک شـــود، بـــغــلـــت مـــی کــنــم از پــنــجــرهــِ احـــســاســی کــه کــنــد جــُفــتـــ، نــگــاهــِ دیــروزم بـــه نــگــاهــت امـــروز . تـــو هــمـــان نــبـــض قــشـــنــگــی ، هــنــوزم تـــُنــدی کــه حـــضــورت ضــربـــانــیــســت دلـــم مـــی لـــرزد. در خــیــالـــم لـــحـــظـاتـــیــســت کــه مـــی بـــافــم حـــســِ ایــن خــواســتـــنــت کــه بـــبـــوســم و بـــبـــویــم و بـــگــویــم کــه چــقــدر شـــیــریــنــی . عـــِطرِ کــنــدویــِ بـــهــاری داری کــه لـــب از مـــســتـــیــِ گــلـــهــا چــیــده . بـــغــلـــت مـــی کــنــم از ایــنــهــمـــه غــوغــای درون لـــیــلـــایــم کــه دلـــم تـــنــگــِ فــقــط یــک چــیــز اســت : بـــوســه بـــرایــن هــمـــه احـــســاس کــه رقــصــش بـــی تـــوســت . حـــیــفــم آمـــد کــه نــگــویــم یــکــبـــار کــه چــقــدر دلـــچــســبـــی و مـــن از گــفــتـــنــِ ایــن حـــرف دلـــم مـــی خــواهــد شـــده یــکــبـــار بـــه عـــمـــرم کــه تـــو را در آغــوش ، بـــوســه هــا حـــک ســازم روی آن وصــلـــه زیــبـــایــِ درون کــه شـــده عـــیــن وجــودم کــه تـــوئــی مـــحـــبـــوبـــم .