تــو هــمـان نــبــض قـــشــنــگـی
- دوشنبه, ۲۲ شهریور ۱۴۰۰، ۱۱:۰۰ ق.ظ
بـــا زبـــانــی کــه دلـــم بـــا دل تـــو کــوک شـــود، بـــغــلـــت مـــی کــنــم از پــنــجــرهــِ احـــســاســی کــه کــنــد جــُفــتـــ، نــگــاهــِ دیــروزم بـــه نــگــاهــت امـــروز . تـــو هــمـــان نــبـــض قــشـــنــگــی ، هــنــوزم تـــُنــدی کــه حـــضــورت ضــربـــانــیــســت دلـــم مـــی لـــرزد. در خــیــالـــم لـــحـــظـاتـــیــســت کــه مـــی بـــافــم حـــســِ ایــن خــواســتـــنــت کــه بـــبـــوســم و بـــبـــویــم و بـــگــویــم کــه چــقــدر شـــیــریــنــی . عـــِطرِ کــنــدویــِ بـــهــاری داری کــه لـــب از مـــســتـــیــِ گــلـــهــا چــیــده . بـــغــلـــت مـــی کــنــم از ایــنــهــمـــه غــوغــای درون لـــیــلـــایــم کــه دلـــم تـــنــگــِ فــقــط یــک چــیــز اســت : بـــوســه بـــرایــن هــمـــه احـــســاس کــه رقــصــش بـــی تـــوســت . حـــیــفــم آمـــد کــه نــگــویــم یــکــبـــار کــه چــقــدر دلـــچــســبـــی و مـــن از گــفــتـــنــِ ایــن حـــرف دلـــم مـــی خــواهــد شـــده یــکــبـــار بـــه عـــمـــرم کــه تـــو را در آغــوش ، بـــوســه هــا حـــک ســازم روی آن وصــلـــه زیــبـــایــِ درون کــه شـــده عـــیــن وجــودم کــه تـــوئــی مـــحـــبـــوبـــم .