تزریق ثانیه های
بهشتیست
بستر خواب
کــوک
لیموی
نــقـطه چــیـن
پـــریـــدنــِ
اوراق
کالیست
عصاره ای
جام لبریز
گیرِ نگاهی
پیرِ دوست داشتنت شده ام
زمانِ کوچ
خاطراتِ رفاقتمان
تلخیِ این قصّه
اسیرِ غفلتها
آویزان
گره های بسته
چینشی
نهالهای ای کاش
مرورِ پروازیست
طوافیست
ترغیب
بی اندازه رویائیست
یادگار
نقطه چینِ صف شده
لبهایِ دخترانه ات
دلبرانه
خواهانِ رقصِ
-
۰۲/۰۶/۱۹پیرِ دوست داشتنت شده ام
-
۰۲/۰۶/۱۶بی اندازه رویائیست
-
۰۲/۰۶/۱۲با یک نگاه نیمه تمامت
-
۰۲/۰۶/۱۰چرا باید دوستت داشته باشم ؟!
-
۰۲/۰۶/۰۹خلوتی باید
-
۰۲/۰۶/۰۸دنیای منی امّا به دورَم از آغوشت
-
۰۲/۰۶/۰۷یکبار که ببوسم تو را، خیال رفتنیست
-
۰۲/۰۶/۰۵آرامِ من، آرامشم توئی
-
۰۲/۰۵/۲۶باحسِ قشنگی که به تو دارم
-
۰۲/۰۵/۲۵رفاقتی که با تو دارم
تا پیلهِ ابریشمیم گشوده شود با عشق زمینی، گفتگو
کنم. چون بالِ آسمانی به آفتاب سلام کند با نرمیِ نسیم
از شاخهِ گرفتارِ ذهنِ حاشیه، تکرارِ فرعی خود را دوا کنم.
با اصلِ خُفته درعمقِ نادیدنی، بیداریِ آماده را صدا کنم .با
های حضور،دستِ به سینه، اینگونه به بانو، نگاه کنم .تو
همسفرِ دلنوشته های منی امّا !با حذفِ فایِ در مسیر ،
رویایِ مردِ در داشتن است .
گـــویــم مــن از آغـــوش تـــکــانـــیــِ نـــبـــودنـــهــایــتـــ،
گـــویــم بـــه حـــقــیــقــتـــِ بـــیــرونـــیــ.آنـــگـــونـــه
دلـــم تـــو را مــی خـــواهــد گـــرمــای تـــَنـــَت
ســــکــوتـــمــان آب کــنـــد، دروازهــ عــیــشــمــان بـــاز
کــنـــد. افــســوســِ گــذشــتـه را خــواب کــنـد.رقــصـی
بـــه مــیــان آیــدوهــر دو را نـــاب کــنـــد.بـــا بـــوســــه
و خـــوردن لـــبـــهــایــتـــ، بـــا عــشــوه و نـــازِ تـــو ســــاز
کــنـد . آهـنـگ بـغـل کــوک کــنـــد، لـیــلای عــزیــزِ خـود
، جـای کــنـــد .پـیــوسـتــه بـگـویــد بـا تـو: عــشـقــمــ،
عــسـلـمــ،در آخـر ، بـا خـــنـــدهِ زیــبـــایــِ تـــو هــمـراه
کــنـــد .صـــدبـــوسهــ، هــزار آغـــوش تـــو را ، بـــا یــک
نـــفــس آن فــاصـــلـــه خـــامــوش کــنـــد .
هــرشــب بـه روی پــشــت بـام مــنـــــزلـتـ، بـا خــوانـــــدنـــــِ
آهــســتـهــِ لـیـــلـا، صــدایـــت مــی کنــم ، زیـــرا که بـاور دارم از
اعــمــاق جــانــمــ،مــاه قــشــنـــگـم آرمــیـــده تـانـــــورِ مــهــتـابـی
نــــازشــ، بـالـابـیـــاد تـا مــســیـــرمــ، بـا روئــیـــت آن ســرخــیـــِ
بـنـــشــســتـه بـه لـبـهــا،جــانــی بـبـخــشــد در نـــگـاهــمــ، یـــکریـــزو
پــی در پــی بـبـوســم آن جــُفــتـِ نــَـــرمــِ لـالـه هــا را ، غلـطـیـــدنـــــِ
گـفــتـارِ ایـــن مــتـنــ، پــیـــوســتـه بـر انـــــدامــِ ذهــنـــــمــ، تـنـــــهــا و
تـنـــــهــا مــی نـــــویـــســد لـیـــلـای بـودن در کنـــــارم .
بــن بــســتــِ مــالــِ مــنــی نــام آهــنــگــیــســت نــشـــســتــه در جــانــِ
کــلــامــی کــه هــر ثــانــیــهــ زمــزمــه اش دوســتــت دارم اســت .
چــقــدر خــواســتــنــی هــســتــی کــه بــرخــاســتــن از مــتــنــِ
ایــن گــفــتــار نــامــمــکــنــ. بــوســیــدنــو بــوئـیــدنــو بــافــتــنــت در
قــامــتــِ احــســاســ، شـــلــیــکــِ داشـــتــنــیــســت از دنــیــایــِ دخــتــرانــه
زمــیــنــی ات کــه ســاخــتــارِ خــوشـــبــخــتــیــســتــ. بــا چــنــیــنــ
فــرشـــتــه ای آســمــان قــلــبــم بــرای گــشـــودنــِ بــالــهــایــتــ،
هــمــیــشـــه چــراغــانــیــســت .
پــیـچـکِ بــاغِ نــگـاهـت شــده ام ، از حــصـارِ خــمــِ
ابــروی قــشنــگـت بــه تـمـاشـای بـهـار آمـده امــ.
مــزّهـِ تــلخــِ گـُلِ گـفـتــهـِ دیـروز، یـادت هـسـتــ!
بــه تــو گـفـتــم که بــه آن مــی مــانــیـ
نکتهِ خاموشش، حسرتِ لمسِ تو را در برداشت که
هنوزم هرشب، بغلت می کنم از دلتنگی
پـــَرِ پـــروازِ مـــنــی خــردادیــ. بــغـلــت مـــی کــنــم لــیــلــایــی، تــا بــچـیــنــم طـپـــش از سـاحــلــِ زیــبــایــی، کــهــ صــدف حــسـرتــِ غـلــطـیــدنــِ آن گــوهــرِ زیــبــایــش دارد . بــا وقــاری کــه خــیــاطـش،جــامـــه ات دوخــتــه اسـتــ، مـــوج احــسـاس تــو را مـــی خــواهــد کــه بــبــوسـد و بــپـــوشد پـــیــرهــنــتــ. عطـرِ یــک خــاطـره ای دلــبــنــدم بــا نــگــاهــی کــه تــو را مـــی بــیــنــم تــا حــضــورتــ، گــُل خــود مـــی بــویــم . ای کــه از جــانــِ خــودم دوسـتــتــرت مـــیــدارم .
ضـربــه هـایـِ آهـسـتـه بــر نـفـسـهـایـِ بــیـداریـ،
انـعـکـاسـی زِ خـواسـتـنـهـاسـت .
آن شـروعـی کـهـ، هـر دو قـلـبــمان بــا هـم،
در مسـیـرِ بــاورهـاسـت .
بــا تـولـدی هـر بــار، در چـنـیـن نـگـاهـی از تـو،
جامِ احسـاسـمان پـُر تـَر
ای کـه آغـازِ بــودنـِ بــا تـو، خـلـق یـک حلـقـه،
از گـُل زیـبــاسـت . 
لــب بـه لــب، هــزیــنــه کــنــیــم مـکــیــدنــی کــه
زمـزمـه اش خــیــسـی بـاران اسـتــ
گــره زِگــره، کــور،آرزویــشــ، عــبـورِ از نــدیــدنــِ
شــکــوفــه هــای ریــزان اسـت .
زِ شــاخــه هــایــِ لــحـظـهــِ ذوقــِ هــردواَمـانــ،
وصــال مـی جــوشــد
قــسـم بـه گـردشــِ خــواب آلــود نـرگــسـِ چـشمـانــتــ،
کــه حـالــمـان مـیــزان اسـت . 
در خلــوتــِ دلــ، بــگــویــمــت کــه چــگـونـه دوســـتــت دارمــ.
یــکــدســـت بــه زلــفِ عــطـــراگــیــنـتــ، بــادســـتــِ دگــر
بــگــیــرم آن جامــه زیــریــنـتــ، بــا دســـت اشــاره ای کــه بــر
مــی خـــیــزد بــر ســـیــنـه پـــُر شــهــدِ بــلــوریــنـتــ، هــردم
بــدهــم بــوســـه بــه لــبــهــایــِ قــشــنـگــِ شــیــریــنـتــ،
هــمــخـــانـه درونـِ یــکــصـدف مــســـت شــویــم بــا یــک قَــدَحِ نـگــاهــِ دیــریــنـت ...
بــا حــســِّ قــشـــنـگـی کــه بــه تـــو دارمــ،
بــا لـــمــســِ خــیــالـــ، دریــچــه ای بــگـشـــایــمــ
بــا بــردنـِ نـامــی کــه زِ تـــو دارمــ،
بــا لـــامــِ شـــروع، بــوســه تـــا صــبــح بــه
لـــبــت بــنـشـــانـم 