نکتهِ خاموشش

   پــیـچـکِ بــاغِ نــگـاهـت شــده ام ، از حــصـارِ خــمــِ

   ابــروی قــشنــگـت بــه تـمـاشـای بـهـار  آمـده امــ.

                     

   مــزّهـِ تــلخــِ گـُلِ گـفـتــهـِ دیـروز، یـادت هـسـتــ!

    بــه تــو گـفـتــم که بــه آن مــی مــانــیـ

                
    نکتهِ خاموشش، حسرتِ لمسِ تو را در برداشت که

      هنوزم هرشب، بغلت می کنم از دلتنگی