جـــــنــونــِ منــ، غــــروبـِ خـــــورشـــیـدیـســت که اشـــاره گـرشـــ، دســتِ دلـتنــگـیـســت . مرا بـه بـودنــِ نــبـودنــهــایـت، عادت نــیـســت .
آفـــتــابــگــردان نـگــاهـــم طلــوعی مـی خــواهـــد کـه مـخــمـلــِ گــونـه ات بــوســه را . غـــروبــِ غـــمـتــ، آرزویـِ نـقـــدیـســت کـه نـســیـه قـــبــول نـکـنـد .
بــا آمــــدنـت،
خـــرابــِ کــــویـرِ دلـــم .
کــــوچ، اجــبــاریـسـت .
مــهـــربـانمــ، گــلــدانِ دلــم تــَرَک مــی خواهـــد، از پـلــه یــِ طـاقـتــم پـائـیــن آی . هـــان! ایــن طـلــسـمــیــسـت که بـا فاصــلــه سـیــراب شـــده .
خــوابــیده در قــفـســِ آســمــانِ دلــمــ، تســبــیحــِ شــمــارشــی از حــروف . بــا صــیدِ لــبــشــ، زمــزمــه آغــاز شــود ...
مــی خــواهـم کـه بـبـوسـم تـو را ، جـانِ کـلامــ، اخــتـصـارش بـا تـو . بـا ایــن تـراشــه هـایــِ حــسـرتـِ ظــهـور، مــکـتـوبـِ ریــزشــِ اوراقِ مــانـدنـیــم .
رقــصــِ احــســاســمان، پـــروازِ گــفـــتاریــســت در آغــوشِ عــریــانِ لحــظه ها و تو در صــعــود و فـــرودش عــصــاره ایــن زیــبـائــی ها ...
ســخــت اســت تــرانـه خــوانـِ بانـویـِ فـاصلـه ای باشــی که دامنـِ مســیـرش شــروع دلـتــنـگـیـســت .
بــهـای عــبــارتــی کـه درون، بــی بــهـانه سـکـوتــش شـکـسـتــه شـود، سـخــاوتــِ بــوسـه هـایـِ نگـاهـیـسـت کـه می گـویـد : از دقیـقه زاده شـده ام و ثانیـه نامم هـسـتــ. تــو را بــه لحظه هـای حضــورت سـوگـند کـه بــا تــمام وجــودم دوسـتــت دارم .
قــلـم مــویـِ فــرصـتـی از دسـتـاوردهایـِ احسـاسـمــان به پـیـمــودنــِ تـرکـیـبِ نــگـاهِ کـالـیـسـت کـه جــرعــه جــرعــه مــی نــوشــد ذوق ایـن آفــریـنــشــِ نــاب را . پـیـمــانــه ایـن اثــر هنــوز خالـیـسـت .