داشتنت

داشتنت، دانشی به وسعت پریدنِ به آغوشت می خواهد

بی آنکه نگاهِ خزیده میانِ گلبرگِ لطیفِ دخترانه ات، با جانِ

کلام گُم شود .تنهاخیالِ بغل گرفتن تو سیرابم نمی کند !

بمان در چند قدمی بالاتر از زمینِ احساسم تا ببافم عبور از

نبودن را، بیابم لیلائی که چنین نخی در لباسش نمایان

است . لیلای من لیلای نگاهیست که فریاد دلنوشته ها

درونش جاریست ...