شــــب بـــــا قـــلـمـــی کــه احــــســـاس مــــــرا مــــی خـــوانــــد مــــــی آیـــمــــــو بـــــوســـه ها مــی چــیــنــم .پــُـرمــی کــنــم آغــوشـــِ تــو را بـا شــــبـــنـــم تـــا جـــوهر ایـــن نـــگـاه گـــُر گــیـــرد غــلـطـــیـــدنــــِ ایـــن کــلـام بـــا مــــتـــنــــ، دروازه تـــرجــمـــان لـمــســـیـــســـت بـــــه صبـــــح .ای جــــــان کــــلـام دوســـتـــت دارم .