دنیای منی امّا به دورَم از آغوشت

 سراغِ دل که بگیری  به بوسه و خوردنِ لبهایت کاری

 نیست.تمام حکایتِ این رفتار، فقط به لایه های آغازین

 است . به فاصله گرفتن ،نگاهی است که طعمِ لمسِ

 وجودت،به ذائقه اش تماشائیست. تو آن عُصاره عطراگینی

 که جستجو زِپیَت دو بال می خواهد یکی که بلد باشدت

 لیلائی و دیگری که بفهمد زباطن،چقدر زیبائی .چکیده

 دلنوشته هایم این بود:دنیای منی امّا به دورَم از آغوشت..